عسل به عنوان غذا دارو

عسل به عنوان غذا دارو

عسل از دیرباز نه تنها به عنوان یک ماده غذایی ارزشمند بلکه همچنین به عنوان یک دارو در طب سنتی مورد توجه بوده است.

در طب جدید نیز اثرات درمانی و شفابخش عسل موجب شده است که عسل در بسیاری از کشورها به عنوان غذادارو به رسمیت شناخته شود. ازجمله،

خاصیت ضد باکتریایی عسل روی انواع میکروارگانیسم های بیماری زا به ویژه باکتری های موجود عفونت در زخم به اثبات رسیده است که با توجه به مقاوم شدن بسیاری از باکتری ها به آنتی بیوتیک ها، این ویژگی عسل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پروتئین ها و آنزیم ها از مهم ترین ترکیبات عسل هستند و در تشخیص کیفیت عسل نیز اهمیت زیادی دارند. از طریق مطالعه گرده های موجود در عسل می توان منشأ گیاهی عسل که یکی از مهمترین مولفه های کیفیت عسل محسوب می شود را مشخص کرد.

گرده مهمترین منبع پروتئین، مواد لیپیدی، مواد معدنی و ویتامین ها ی عسل محسوب می شود. گرده برای رشد لارو ها و زنبور های جوان ضروری است زنبور ها گرده ها را بااستفاده از زبان و دهان خود از بساک گل ها برداشت می کنند و همچنین در هنگام تماس با گل، گرده ها به بدن و پاهای زنبور می چسبد زنبور گرده ها ازبدنش جدا کرده و با گرده های موجود در دهانش مخلوط می کند سپس آن ها را به کندو منتقل می کند. منطقه ای که عسل در آنجا تولید شده است را می توان با استفاده از ترکیبی از گرده ها شناسایی کرد

گستره حضور ترکیبات بیو شیمیایی در عسل
جزء بیوشیمیایی میانگین گستره
رطوبت ۲/۱۷ ۹/۲۲-۲/۱۲
گلوکز ۴/۳۸ ۳/۴۴-۹/۳۰
فروکتوز ۳/۳۰ ۷/۴۰-۹/۲۲
ساکارز ۳/۱ ۶/۷-۲/۰
دی ساکاریدها ۳/۷ ۱۶-۷/۲
الیگو ساکاریدها ۴/۱ ۸/۳-۱/۰
پروتئین و اسیدهای آمینه ۵/۰ ۲/۱-۲/۰
اسیدها آزاد مانند گلوکنیک اسید ۴۳/۰ ۹۲/۰-۱۳/۰
لاکتون ۱۴/۰ ۳۷/۰-۰/۰

منبع: نشریه نشاء علم، سال پنجم ،شماره دوم، خرداد ماه۹۴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *